Αποτελούν ένα από τα αγαπημένα θέματα συζήτησης κάθε παρέας και ηλικίας, αν και οι περισσότεροι δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν τέτοια πράγματα.
Η αλήθεια είναι ότι όλοι -λίγο ή πολύ- θέλουμε να ακούσουμε μια καλή ιστορία φαντασμάτων ή ενός ανεξήγητου παραφυσικού φαινομένου που θα «ταράξει» τις νύκτες μας και θα μας κάνει να αναρωτηθούμε αν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από αυτό που αντιλαμβανόμαστε. Και η πόλη μας πάντα συντηρούσε αυτό το... μύθο!
Η δικηγόρος Άννα Χ. μάς περιγράφει μια εμπειρία της: «Έχανα κι έβρισκα τις αισθήσεις μου, περιμένοντας να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο, όταν κάποια στιγμή ένιωσα να σβήνω και να βγαίνω από το σώμα μου. Ήθελα να δω το μωρό μου και ξαφνικά βρέθηκα πάνω από την κούνια του. Την ίδια στιγμή, όμως, ένιωθα να ταξιδεύω μέσα σ' ένα τούνελ, στην άκρη του οποίου υπήρχε ένα φως. Αισθανόμουν μια απίστευτη γαλήνη και αναρωτιόμουν που βρισκόμουν. την ώρα που θα έπρεπε να είμαι με το μωρό μου. Ταυτόχρονα ήθελα να πάω στο φως. Ήξερα ότι υπήρχε κάποιος εκεί. Δεν σκέφθηκα ούτε στιγμή το Θεό, αλλά ήξερα ότι "κάποιος" ή "κάτι" ήταν εκεί, κι αυτό το κάτι μ έκανε να νιώθω απερίγραπτη αγάπη, χαρά, γαλήνη και ευτυχία».
Το θαύμα του Άγιου Ραφαήλ
Ο Σπύρος από την Πάτρα μάς αφηγείται μια ιστορία, έτσι όπως την άκουσε.: «Στο περιστατικό που δεν ήμουν. Το καταγράφω, όπως μου το είπαν. Κάθονταν κάποιοι αξιωματικοί υπηρεσίας έξω στα σκαλιά του κτιρίου και συζητούσαν. Έξω από το κτίριο που αναφέρω, βρισκόταν μια ξύλινη κολώνα της ΔΕΗ. Η ξύλινη κολώνα είχε μεταλλικό μπράτσο με πριτσίνια καρφωμένα στο ξύλο και στο μπράτσο αυτό που είναι κάθετο ως προς το ξύλο έρχεται και εφαρμόζει η λάμπα. Σε κάποια στιγμή άρχισε το μεταλλικό μπράτσο της κολώνας να τρίζει και να κάνει παλμικές κινήσεις πάνω-κάτω, λες και κάποιος πήγαινε να το ξεκολλήσει από τον ξύλινο στύλο. Τα πριτσίνια έτριζαν, λες και θα πετάγονταν από τη θέση τους. Όλοι παραξενεύτηκαν και πήγαν κάτω από την κολώνα και κοίταζαν το μπράτσο που κουνιόταν και έτριζε. Η κίνηση του ήταν περίπου +10 πόντους πάνω και -10 πόντους κάτω, από τον οριζόντιο άξονά του. Δεν ήταν ταλάντωση, ήταν κίνηση με πολύ μεγάλο εύρος. Έβαλαν το χέρι τους τα παιδιά στον ξύλινο στύλο, μήπως έχει και ο στύλος παλμούς αλλά ο στύλος ήταν σταθερός και ακίνητος. Σκέφτηκαν σεισμό. Δεν ήταν. Σκέφτηκαν κίνηση οχήματος και ταλάντωση λόγω συχνοτήτων αλλά δεν υπάρχει κίνηση οχήματος το βράδυ στο στρατόπεδο. Ένα όχημα θα πήγαινε σε κίνηση σε λίγη ώρα το οποίο θα με μετέφερε σε φυλάκια της περιοχής για εξωτερική έφοδο. Το όχημα ήταν ακόμη στον όρχο και ο οδηγός ακόμη κοιμόταν, μέχρι να έρθω εγώ στο στρατόπεδο. Αυτό το συμβάν με την κολώνα κράτησε περίπου πέντε λεπτά και σταμάτησε απότομα όταν κάποιος από τους αξιωματικούς υπηρεσίας, έκανε το σταυρό του και είπε: "Άγιε μου Ραφαήλ, βοήθησέ μας". Μετά από περίπου πέντε λεπτά ήρθα και εγώ για την έφοδο και τους βρήκα όλους να έχουν μείνει με την απορία και τον τρόμο κάτω από την κολώνα της ΔΕΗ».
