Ακόμη το σπίτι που ζούσε η γυναίκα μέχρι τα 9 της χρόνια ήταν ...
στοιχειωμένο. Ο πατέρας της έβλεπε ένα φάντασμα μιας νοσοκόμας που έμπενε από τη μπροστινή πόρτα και έσπρωχνε ένα αναπηρικό καροτσάκι πάνω στο οποίο ήταν μια γυναίκα με ένα μωρό (επίσης φαντάσματα). Η νοσοκόμα φάντασμα ξάπλωνε τη γυναίκα που ήταν στο καροτσάκι στο καναπέ και έπαιρνε το μωρό και το κούναγε στην κουνιστή καρέκλα που υπήρχε εκεί. Μετά η νοσοκόμα, η γυναίκα και το μωρό εξαφανίζονταν. Τη νύχτα ακούγονταν οι μπροστινές και οι πίσω πόρτες του σπιτιού να ανοιγοκλείνουν.
Αυτή η γυναίκα για την οποία σας μιλάω έβλεπε και μπορούσε να διαισθανθεί φαντάσματα. Μία φορά μάλιστα είδε ένα φάντασμα να μπαίνει στο σώμα του άντρα της. Όταν έγινε αυτό ο άντρας έβγαλε έναν αναστεναγμό. Όταν τον η γυναίκα ρώτησε γι' αυτό ο άντρας είπε ότι δεν ήξερε τίποτα.
Μία άλλη φορά όταν η γυναίκα δούλευε σε μία εταιρία, που ονομαζόταν Target, ένιωσε μαζί με μία φίλη της μια παρουσία καθώς περπατούσαν στο χώρο που υπήρχαν οικιακά προϊόντα. Γύρισαν να κοιτάξουν και είδαν ένα μαύρο φάντασμα. Αυτό το φάντασμα εκτός από τις δύο γυναίκες το είδαν και πολλά άλλα άτομα ακόμα. Αυτή η εταιρία είχε χτιστεί πάνω σε ένα παλίο αγρόκτημα και οι χώροι για τα παιχνίδια και τα οικιακά προϊόντα ήταν χτισμένα πάνω στο οικογενειακό νεκροταφείο της οικογένειας που έμενε στο αγρόκτημα.
