Σε μια πόλη μιας πολιτείας της Αμερικής (Λουσιάνα) ήταν ένα κοριτσάκι που του άρεσε να ξαπλώνει στο χωλ του σπιτιού της και να κοιτάει στο ταβάνι. Κάθε φορά που ξάπλωνε το έβλεπαν οι γονείς του να μιλάει στο ταβάνι. Το κοριτσάκι τότε έλεγε ότι ήταν ένα παιδί στο ταβάνι. Κάποια μέρα μάλιστα πέταγε και μία μπάλα στο ταβάνι για να...
παίξει με το "παιδί " που έβλεπε, αλλά όπως ήταν φυσικό το "παιδί " στο ταβάνι δεν έπιανε την μπάλα και το κοριτσάκι ρώταγε γιατί δεν μπορεί να πιάσει την μπάλα. Κάποια μέρα η μητέρα του κοριτσιού ήταν στο μπάνιο και έβαζε πλυντήριο, όταν άκουσε κάποια γέλια και ένιωσε κάποιον να περνάει από πίσω της γρήγορα. ένιωσε και ένα απαλό αεράκι όπως αυτό που νιώθουμε όταν κάποιος περνάει από δίπλα μας τρέχοντας. Τότε η μητέρα του κοριτσιού νομίζοντας ότι ήταν η κόρη της της είπε να μην τρέχει μέσα στο σπίτι. Όμως το κοριτσάκι ήταν στο σαλόνι και έβλεπε ταινία .Τα συμπεράσματα δικά σας...