λίγη σχέση έχουν με την ψυχαναλυτική προσέγγιση των ερευνητών ψυχολόγων, ή την ονειροκριτική παράδοση των αρχαίων Ελλήνων, έχουν κοινό παρανομαστή την παραδοχή του ασυνειδήτου ως δημιουργό του ονείρου, όταν ο συνειδητός νους παύει να βρίσκεται σε εγρήγορση. Ωστόσο, η ψυχαναλυτική Ιατρική σε γενικές γραμμές ερμηνεύει την εργασία του ονειρέματος ως έκφραση των ασυνείδητων επιθυμιών μας, των φόβων μας, και γενικότερα, των βαθύτερων μας συναισθημάτων, ενώ η ονειροκριτική των Αρχαίων και η σοφία του λαού προσεγγίζουν τα όνειρα και ως μηνύματα από το μέλλον μέσω του ασυνειδήτου. Στον χώρο της μεταφυσικής, η ίδια η μεταφυσική κάνει λόγο για μηνύματα του Ανώτερου Εαυτού, που δεν περιορίζονται από το χρόνο και την παρούσα ύπαρξή μας.
