απορούμε. Τι το σημαντικό κρύβει μία επιθανάτια εμπειρία; Τα λόγια όμως αυτά αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα όταν ακούγονται από μία έγκυο γυναίκα!
Η Υβέτ Σένσον, από τον Καναδά θυμάται...
"Ήμουν έγκυος, πριν 9 χρόνια. Ήταν ένα ωραίο ζεστό πρωινό του Απρίλη. Θα πηγαίναμε για πικνίκ με το σύζυγό μου αλλά αποφασίσαμε να μην πάμε γιατί δεν αισθανόμουν και πολύ καλά. Ξαφνικά άρχισα να χάνω αίμα, το είπα στον άντρα μου από το τηλέφωνο και πήγαμε στο νοσοκομείο.
Αισθάνθηκα ότι ο εαυτός μου έβγαινε από το σώμα μου. Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και θυμάμαι τον σώμα μου να βρίσκεται στο ταβάνι και να κοιτάει κάτω "εμένα". Έτρεμα γιατί ήμουν σε σοκ. Ήταν σαν να υπήρχε στο δωμάτιο μια ξεχωριστή οντότητα. Στην πραγματικότητα ήταν μια ευχάριστη εμπειρία αλλά μετά, ξαφνικά, μία αίσθηση πανικού ήρθε ότι δε θα επέστρεφα πίσω".
"Με γύρισε πίσω η σκέψη ότι δεν θα έβλεπα ποτέ το μωρό μου!"
" Τρόμαξα και μόνο στη σκέψη ότιι δεν θα έβλεπα ποτέ το παιδί που είχα μέσα μου. Και μετά είδα ένα μπλε τούνελ, με κάτι μαύρες γραμμές και στριφογύριζε και εγώ “ταξίδευα” πάρα πολύ γρήγορα. Ένιωθα έναν απίστευτο πόνο που μου είναι πολύ δύσκολο να τον περιγράψω γιατί ταξίδευα πάρα πολύ γρήγορα και μην έχοντας καθόλου τον έλεγχο δεν ήξερα τι θα βρω στην επόμενη γωνία.
Ξαφνικά είδα αυτό το απίστευτα άσπρο φως, ένα πολύ λαμπερό φως, όχι εκτυφλωτικό, αλλά πολύ ευχάριστο και ελκυστικό. Είχα μία ακατανίκητη ανάγκη να πάω προς αυτό το φως. Τώρα πια πιστεύω ότι εκείνο το φως ήταν ο θάνατος. Ταξίδεψα λοιπόν μέσα σε αυτό το μαύρο τούνελ. Για μια στιγμή άνοιξα τα μάτια μου, κοίταξα κάτω και είδα τον εαυτό μου μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Θεέ μου, ας έβλεπα τουλάχιστον το προσωπάκι του μωρού μου...Και μετά το σώμα μου κατέβηκε κάτω μπήκε ξανά μέσα στο σώμα μου, και ξύπνησα… Το μόνο που θυμάμαι ανοίγοντας τα μάτια μου είναι τα λόγια της νοσοκόμας: «Συγχαρητήρια! Κάνατε ένα πανέμορφο αγοράκι!»"
Τα "άσπρα όνειρα" του Άλεξ!
"Οι άνθρωποι μιλάνε για αυτήν την εμπειρία σαν να είναι μία εμπειρία κοντά στο θάνατο αλλά η δική μου αίσθηση είναι ότι είναι μία εμπειρία κοντά στη γέννηση. Από τη στιγμή που είχα αυτήν την επιθανάτια εμπειρία, υπήρχε στο μυαλό μου αυτή η αμφιβολία για το εάν ήμουν το μόνο άτομο που έζησα αυτήν την εμπειρία. Ένιωθα ότι και ο γιος μου ο Άλεξ είχε μια παρόμοια εμπειρία όταν ήταν πολύ μωρό.
Υπήρχε κάτι μέσα μου που μου έλεγε ότι είχε ζήσει κάτι παρόμοιο. Μάθαμε αργότερα ότι είναι επιληπτικός και καθώς μεγάλωνε μπορούσε να περιγράψει τα επιληπτικά του κατορθώματα όπως ακριβώς τα είχε. Και αυτό που περιέγραφε ήταν κάποια “άσπρα όνειρα” που έμοιαζαν πάρα πολύ με την εμπειρία μου, με το άσπρο φως και το τούνελ. Περιέγραφε ότι ήταν σε ένα τούνελ με ένα άσπρο φως. Τώρα πια πιστεύω ότι τη στιγμή της γέννησης, το μωρό μου βίωσε την ίδια εμπειρία με εμένα, αλλά δεν μπορεί να μας την περιγράψει."
