Το 1928, μια ομάδα γάλλων κινηματογραφιστών, βρέθηκε στο Μαρόκο μπροστά σε ένα εκπληκτικό θέαμα: είδαν ψηλά στον ουρανό ένα στόλο πλοίων με ανοιχτά πανιά να ταξιδεύει από τον Ατλαντικό προς το εσωτερικό της Σαχάρας. Ο στόλος πέρασε αργά στον ουρανό και χάθηκε στην έρημο. Τα πλοία φαίνονταν πάρα πολύ παλιά. Είχαν πανιά και παράξενα φλάμπουρα στα κατάρτια τους. Όταν οι ...
φωτογράφοι συμβουλεύτηκαν ιστορικές πηγές, διαπίστωσαν ότι τα πλοία που είδαν έμοιαζαν με εκείνα που χρησιμοποιούσαν η Ισπανία και η Πορτογαλία για υπερατλαντικά ταξίδια στο 14ο αιώνα. Σύμφωνα με τα πορτογαλικά και τα ισπανικά αρχεία, οι σημαίες ήταν του ισπανικού και πορτογαλικού ναυτικού αλλά υπήρχε και ένα τούρκικο πλοίο. Ερευνώντας για την περίπτωση του τελευταίου, βρήκαν ότι μόνο μια φορά, στο 14ο αιώνα, οι ενωμένοι στόλοι της Ισπανίας και Πορτογαλίας συνόδευσαν ένα τούρκικο πλοίο στον Ατλαντικό. Γεγονός είναι ότι υπάρχουν αρκετές εμφανίσεις αυτού του τύπου. Ωστόσο το θέμα του αντικατοπτρισμού σε κάποια χρονική μεταφορά δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Η άποψη ότι το παρελθόν έφυγε για πάντα είναι μερικά αληθινή. Τα γεγονότα του παρελθόντος ίσως συνεχίζουν να υπάρχουν κάπου στον άξονα του χρόνου.